3-1. مسیریابی ایستا

مسیریابی در مسيرياب ژرف به دو صورت ایستا و پویا می تواند صورت بگیرد.

در پیکربندی ایستا، مسیرها به صورت کاملا ثابت به جداول مسیریابی اضافه می گردد. در این نوع مسیریابی، مسیرها در صورت تغییر توپولوژی بلا استفاده خواهند شد و تغییری نمیکنند بنابراین باید تنظیمات جدید به صورت دستی اعمال گردند تا همچنان ارتباطات بین سیستم ها برقرار بماند. همان طور که پیداست، این نوع مسیریابی در توپولوژی های پیچیده و بزرگ و یا با تغییرات متناوب مناسب نمی باشد.

در مقابل مسیریابی ایستا، مسیریابی های پویا قرار می گیرند که کاستی های مسیریابی ایستا را تحت پوشش قرار می دهند. به این ترتیب در مسیریابی های پویا، جدول مسیریابی با تغییر توپولوژی به روز میشود و به این ترتیب می توان در هر زمانی به سیستم ها با قابلیت اطمینان بالا، دسترسی داشت. در این نوع مسیریابی، پروتکل های مختلفی معرفی و مورد استفاده قرار گرفته اند.

در ادامه با این دو نوع مسیریابی و چگونگی تنظیم هر یک از آنها در مسیریاب ژرف آشنا می گردیم.

1-3- مسیریابی ایستا

مسیریابی ایستا یکی از مفاهيم پايه در مسیریاب ها است که با استفاده از آن آدرس شبکه‌های مقصد و gateway آن‌ها تعریف می‌شود. در ادامه چگونگی پیکربندی مسیریاب ایستا و استفاده از دستورات آن در مسیریاب ژرف توضیح داده شده است.

در این دستور با استفاده از پارامترهای destination–network  و gateway مشخصات شبکه مقصد و gateway آن براي مسيرياب تعريف می‌شود. آدرس شبکه میتواند به دو صورت A.B.C.D/M و A.B.C.D MA.MB.MC.MD در دستور درج شود.

مقدار پارامتر gateway میتواند به فرمت A.B.C.D در دستور درج شود که در این صورت آدرس گام بعدی مسیریاب برای رسیدن به شبکه ی مقصد خواهد بود. همچنین میتوان برای پارامتر gateway از نام اینترفیس خروجی به سمت شبکه مقصد در دستور استفاده شود

چنانچه نام اینترفیس خروجی در این دستور برابر با null0 تنظیم شود، یک مسیر بدون انتها (blackhole route) به جدول مسیریابی اضافه می‌شود. جهت حذف پیکربندی ها  از شکل no دستور استفاده نمایید.

مثال:

در اولین مثال مسیر ایستای10.0.0.0/24  با gateway به آدرس 10.0.0.2تعریف شده است.

در مثال دوم همان مسیر تعریف شده است با این تفاوت که اینترفیس gbeth0 به عنوان gateway مشخص شده است. در مثال سوم برای شبکه 10.0.0.0/24  یک مسیر بدون انتها تعریف شده است.

از دستور بالا برای پیکربندی مسیر ایستا به همراه مقدار AD آن استفاده می‌شود. جهت حذف تنظیمات از فرمت no دستور استفاده میشود. در واقع مقدار AD که در دستور با پارامتر distance نمایش داده میشود، نشان دهنده مقدار اولویت مسیر در جدول مسیریابی است. این مقدار میتواند عددی بین 1 تا 255 باشد.

هر چه مقدار این عدد کمتر باشد مسیر اولویت بالاتری دارد. این مقدار زمانی مورد استفاده قرار میگیرد که مسیریاب دارای چندین مسیر متفاوت به یک مقصد مشترک با مقدار متریک یکسان باشد. در این موقعیت مسیریاب با توجه به مقدار AD مسیرها تصمیم میگیرد که از کدام مسیر برای هدایت بسته ها به سمت مقصد استفاده کند.

برای مثال مقدار AD تمامی مسیرهای ایستا که در مسیریاب پیکربندی میشوند، به صورت پیشفرض، برابر با 1 است. و مقدار AD مسیرهایی که با پروتکل مسیریابی پویا OSPF وارد جدول مسیریابی میشوند برابر با 90 است.

این مقدار به همراه مقدار متریک مسیردر خروجی دستور show ip route که جدول مسیریابی را نمایش میدهد قابل مشاهده است.

مثال:

مقادیر داخل براکت به ترتیب مقدار AD مسیر و مقدار متریک آن را نشان میدهند

نکته:

در نگارش مسیرهای ایستا توجه داشته باشید که آدرس IP که به عنوان gateway در دستور درج میشود باید برای مسیریاب قابل دسترسی باشد ( ping بین آنها برقرار باشد) . همچنین اینترفیسی که در به عنوان gateway در دستور درج میشود باید روشن بوده و در وضعیت up up  قرار داشته باشد. در غیر این صورت مسیر ایستا وارد جدول مسیریابی نخواهد شد.

نکته:

در نگارش مسیر ایستا باید مقدار آدرس شبکه مقصد و مقدار Subnetmask آن با یکدیگر همخوانی داشته و سازگار باشند. در غیر این صورت پیغام خطای زیر نمایش داده میشود و پیکربندی شما اعمال نخواهد شد: